2025’in Şu Ana Kadarki En İyi Albümleri

Little Simz – Lotus

Rap müziğin son yıllardaki en istikrarlı isimlerinden biri şüphesiz Little Simz. O nedenle altıncı albümünden de beklentiler bir hayli fazlaydı. Ufak bir ertelemenin ardından Haziran başında dinleme şansını bulduğumuz albüm de bu beklentileri karşılar nitelikte. Ancak Simz’in son albümlerinde alıştığımız baştan sona bir bütünlüğün yerine Lotus’ta her şarkıda farklı ritimler, farklı konular görüyoruz. Bu farkı da daha ilk anlardan anlamak mümkün. Albümün açılışını yapan Thief, Little Simz’in maddi nedenlerle davalık olduğu eski prodüktörü Inflo’ya bir diss şarkısıyken bu tehditkar ritimler yerini üçüncü şarkı Young’da İngiliz mizahını yansıtan hedonistik anlatıya bırakıyor.

Pulp – More

Çeyrek asır sonra bir Pulp albümü dinleme şansına eriştiğimiz yetmiyormuş gibi üstüne bu albümün yılın en iyilerinden olması güzel bir sürpriz oldu. Son birkaç yıldır sahnelere dönen grup, turnelerinde de bu albümden birkaç şarkıyı daha önce canlı çalmıştı. Ancak grubun tekrar bir albüm kaydetmek için stüdyoya girmesi biraz vakit aldı. More adını taşıyan kayıt, bir Britpop efsanesine yakışır kalitede. İlk single ve albümün açılış şarkısı Spike Island, ‘90’lardan klasik bir Pulp şarkısı havasıyla bizi karşılıyor. Devamında gelen Tina ve Grown Ups ise Jarvis Cocker’ın yaratıcı dehasından hiçbir şey kaybetmediğini kanıtlayan sözleriyle öne çıkıyor. Albümün zirvesindeyse Got to Have Love var. 1990’larda demo olarak kaydedilen şarkı, özellikle Arctic Monkeys albümlerinin yapımcılığını üstlenen James Ford’un elinde modern bir patlayıcılığa erişiyor.

Billy Woods – Golliwog

Little Simz için bahsettiğim istikrar konusunda Billy Woods’a da ayrı bir parantez açmak gerekiyor. Zira Woods’un 2023 çıkışlı albümü Maps, 2024’te de yan projesi Armand Hammer çatısı altında yayınladığı We Buy Diabetic Test Strips kaydı 2020’lerin en iyi rap albümleri listesine şimdiden en üst sıralardan yazılabilir. Yeni albüm Golliwog da Woods’un yakaladığı seviyeyi sürdürüyor. Enstrümantal anlamda biraz daha deneysel yaklaşımlara sahip olan albümde Billy Woods ondan alışık olduğumuz şekilde modern dünyanın karanlık sorunları aktivist bakış açısıyla sorgulamaya devam ediyor.

Horsegirl – Phonetics On and On

İyi bir ilk albümün devamını getirmek her zaman zor olmuştur. Birçok grup onlarca yıla uzanan kariyerlere sahip olsa bile bazen ilk albümlerindeki etkiyi tekrar yaratmakta güçlük çeker. 2022’de yayınladıkları ilk albümleri Versions of Modern Performance ile hayatımıza giren Horsegirl, “ikinci albüm engeli”ni aşmayı başaran gruplardan. Şikagolu indie rock üçlüsü, ikinci albümleri Phonetics On and On’da gitar ağırlıklı bir sound benimsemiş. Bu bazen ikinci şarkı Rock City’de olduğu gibi Spoon’u andıran daha yüksek tempolu gitar altyapısıyla belli olurken bazen de daha sakin şekilde vokalin önüne geçmeyen gitar melodileriyle ortaya çıkıyor. Ama en önemlisi de albümün bir bütünlük içinde ustaca kurgulanmış olması.

Bad Bunny – DeBÍ TiRAR MáS FOToS

Bad Bunny için İspanyolca müziğin en popüler temsilcisi demek biraz haksızlık olur. Zira Porto Rikolu rapçi ulaştığı dinlenme sayılarıyla İspanyolca konuşmayan ülkelerde de büyük kitlelere ulaşabildiğini kanıtladı. Bad Bunny’nin altıncı albümü DeBÍ TiRAR MáS FOToS da bu popülerliğin sebepsiz olmadığının bir kanıtı. Bad Bunny’nin diğer albümlerinden alışık olduğumuz versatil vokaller ve Latin Amerika ritimlerinden oluşan formül, bu albümün de en çok öne çıkan özelliği. Ancak Porto Rikolu rapçi bu albümde “hit” ağırlıklı şarkılardan ziyade baştan sona bir devamlılığı olan kendinden emin bir kayıt ortaya koyuyor. Sanatsal olgunluğunun zirvesinde birinden de böyle bir albüm beklenirdi.

Squid – Cowards

2020’leri en verimli geçiren müzik tarzlarından biri şüphesiz post-punk. Özellikle İngiliz ve İrlandalı grupların sürüklediği post-punk dalgasının Fontaines D.C., Idles ve Dry Cleaning gibi önemli temsilcileri var. Bu isimlerin yanında nispeten daha küçük kitlelere hitap etse de sanatsal açıdan çağdaşlarıyla denk işler yapan gruplar da var. Onlardan biri de Squid. Brighton merkezli grup, üçüncü albümleri Cowards’ı bu yıl yayınladı. Grubun en olgun albümü diyebileceğimiz kayıt, Squid’in artık uzmanlık alanı diyebileceğimiz karanlık bir atmosfere sahip. İlk iki albüme kıyasla daha bütünlük içinde bir işe imza atmış Squid. Grubun evrimini yakından takip edenler için de hayal kırıklığı yaratmayan bir albüm.

Destroyer – Dan’s Boogie

Dan Bejar’ın projesi Destroyer, yaklaşık 30 yıldır istikrarlı şekilde alternatif müzik sahnesinin en özgün işlerine imza atıyor. Bejar’ın şiirsel hikâye anlatımı, yine ondan alıştığımız sürreal detaylarla parlıyor albüm boyunca. Albümün ikinci şarkısı Hydroplaning Off the Edge of the World belki de Destroyer kataloğunun en akılda kalıcı ve nispeten en “ana akım” şarkılarından biri. Ancak albümün diğer şarkılarında Destroyer’dan alışık daha deneysel bir kurgu hakim. Dan’s Boogie’debazı şarkıları kavramak emek gerektirebiliyor ama zaten Destroyer dinleme deneyiminin bir parçası da bu.

Perfume Genius – Glory

İstikrar demişken Perfume Genius’tan da bahsetmeden olmaz tabii. Bu sene yedinci albümünü yayınlayan Mike Hadreas, güçlü ve özgün vokaliyle dinleyicisini yine eşsiz bir müzikal yolculuğa çıkarıyor. Albüm boyunca vokallerin farklı uçlar arasındaki geçişlerine hayran kalmamak mümkün değil. Ayrıca enstrümantal açıdan da zengin ve çok iyi harmanlanmış bir albüm Glory. Kısacası, Perfume Genius cephesinde her şey bildiğimiz gibi.

Haim – I quit

Haim’in son yıllarda artan popülerliği biraz müziklerinden bağımsız gelişti. Bunda tabii ki Paul Thomas Anderson’ın yönettiği klipleri ve grup üyelerinin PTA imzalı Licorice Pizza’da rol almasının etkisi büyük. Ancak bu bazen grubun kendi alanlarında ne kadar yetenekli olduğunu unutmamıza neden olabiliyor. Haim’in dördüncü albüm I quit, 10 yıldır uzun süredir hayatımızda olan üç kız kardeşin belki de en kişisel hissettiren işi. Albümün ilk single’ı Relationships biraz daha yüzeysel bir pop şarkısı havası verse de albümün geri kalanında grup üyelerinin hayatlarından daha derin parçalar bulmak mümkün.