Paris Saint Germain: Kral Öldü, Yaşasın Yeni Kral!

Ligue 1, Fransa Kupası, Fransa Süper Kupası ve artık hayatımızda olmayan Fransa Lig Kupası… Paris Saint Germain 2012’den bu yana bu dört kupayı toplam 34 kez kazandı. Bu sayının onda biri bile dünyadaki çoğu takımın hayallerini gerçekleştirmeye yetebilir, ancak PSG için yerel kupalar hiçbir zaman yeterli olmadı. Başkan Nasser El-Khelaifi ne zaman röportaj verse, markalaşmadan, PSG’yi bir dünya devi yapmaktan ve gelirleri arşa çıkarmaktan bahsetti, ki yaptı da. Bugün Paris ekibi yaptığı işbirlikleriyle dünyanın en özel markalarıyla beraber anılıyor, ikonik şehrinin albenisini kullanarak ünlüleri tribünlerinde ağırlıyor ve körfez desteğiyle başlayan, ancak ticari gelirler sayesinde artan bütçesiyle de yıldızları takımında topluyor… Ya da topluyordu.

Geride bıraktığımız 14 yılda, Paris Saint Germain Zlatan İbrahimoviç, Gianluigi Buffon, Sergio Ramos, Neymar, Kylian Mbappe ve Leo Messi gibi yıldızları, dev beklentilerle kadrosuna kattı. Domestik kupalarda ve ligde kurulan dominasyon iki sezon hariç sabit kalırken, kulübün her sezon teknik direktör ve sportif direktör değiştirmesi, arka arkaya gelen Şampiyonlar Ligi çeyrek finallerinin, yarı finallerin, hatta Thomas Tuchel ile görülen finalin dahi yetmemesi projenin devamlılığına ciddi ket vururken, sürekli yeni ve farklı stile sahip teknik direktörlerin takımın başına gelmesi de kulüp için daimi bir silbaştan anlamına geliyordu.

Carlo Ancelotti, Laurent Blanc, Unai Emery, Thomas Tuchel, Mauricio Pochettino ve Christophe Galtier… 2011’de yatırım başladığından bu yana Paris Saint Germain’in çalıştığı teknik direktörler, dünyadaki birçok dev kulübün hayallerini süsleyen kişiler. Fakat kulübün dev hedefi bu büyük isimlerin hiçbiriyle gerçekleşmedi, hem de ellerinde oyunun en büyük yıldızları olmasına rağmen. Bu sezon senaryo çok daha farklı yazılıyor.

Yeni Dönem

Paris Saint Germain teknik direktörü Luis Enrique, kontratının son sezonunda yalnızca sahada yaptıklarından çok, Real Madrid’e atacağı imzanın konuşulan PSG’nin son büyük yıldızı Kylian Mbappe’yi geçtiğimiz sezonun son iki ayında fazla oynatmazken, konuyla ilgili sorulara hep aynı cevab vermişti; “Seneye Kylian olmayacak ve onsuz oynamayı öğrenmemiz gerekiyor.”

Kimilerine göre sezon başında 50 golün üstünde gol ve asist katkısı yapan bir oyuncunun takımdan ayrılmasının yaratacağı etki onarılamazdı, kimilerine göreyse PSG zaten Mbappe’nin alternatifi olabilecek bir yıldızı bulmuş, hazırda tutuyordu. Cevap ikisi de değildi.

PSG 2024-25 sezonunda projesini değiştirmeye karar verdi. Aslında son birkaç transfer döneminde de hedef “yaşı geçkin büyük yıldız” transferinden, geleceğin yıldızlarını toplamaya dönmüştü ama, Matvey Safonov, Willian Pacho, Joao Neves ve Desire Doue hem yaş itibariyle, hem de kariyerlerine bakıldığında PSG’nin dev hedefine ana katkıyı yapabilir gibi durmuyordu. Luis Enrique’nin elinde yalnızca bir oyuncunun (kaptan Marquinhos) 30 ve dört oyuncunun 25 yaşın üstünde olduğu, eski Paris Saint Germain kadrolarına kıyasla çok eksik görünen ve albenisi düşük bir takım var gibi görünüyordu. Zaten sezon da çok parlak başlamadı.

Paris Saint Germain sezona savunmada bireysel hatalarla ve dokuz numara eksiğinin derinden hissedilmesiyle başladı. Sezonun ilk yedi maçında toplam altı farklı stoper ikilisi kullanan Enrique, hem ligde ilk yedi maçta iki kez puan kaybetti – ki bu PSG için oldukça kötü bir başlangıç sayılır – hem Şampiyonlar Ligi’nde domine ettikleri ancak golü uzatmada zar zor buldukları Girona, hem de tamamen sahadan silindikleri Arsenal maçlarındaki performansla arayış içerisinde olduğunu gösteriyordu. Özellikle Arsenal maçında, Kylian Mbappe’den sonra takımın hücumunu yönetmesi beklenen Ousmane Dembele’nin antrenmanda Luis Enrique’yle takışıp kadro dışı kalması, değişen projenin çok hızlı şekilde felakete dönüşebileceğine işaret ediyordu.

PSG, Arsenal mağlubiyeti sonrası içeride PSV Eindhoven ve Atletico Madrid’e, deplasmandaysa Bayern Münih’e diş geçiremedi. Her ne kadar işler ligde normal seyrinde olsa da, Şampiyonlar Ligi’nin Lig Aşaması’nda takılma ihtimali kulüpteki herkesin korkulu rüyasına dönüşmüştü. Fakat sezona kötü başlayan Luis Enrique, işleri yeni yılın gelişiyle toparladı.

Bambaşka Bir PSG

Enrique aslında Neymar-Messi-Mbappe döneminde başlayan, Mbappe’nin son döneminde devam eden ama bir yere varmayan sistemi mükemmelleştirmeyi başarmış gibi görünüyor. Savunmada ayağı çok düzgün iki stoper, tüm çizgiyi kullanan atlet iki bek, orta sahada topa mutlak hakimiyeti kolaymış gibi gösteren Vitinha ve Joao Neves, ön taraftaysa dripling ve atletizm becerileriyle geçişlerde her takımı paramparça edebilecek bir üçlü; Dembele, Kvara ve Barcola. Özellikle hücumda herkesi mahvetse de, takımı savunmada sürekli üç kişi eksik bırakan Neymar-Messi-Mbappe üçlüsünün adeta prese katılan versiyonunu bulan İspanyol teknik direktör, en büyük değişimi ise Ousmane Dembele üzerinde gerçekleştirdi.

Rennes altyapısından çıktığından beri büyük bir star olması beklenen, ancak son karar yetisinin felaket olması sebebiyle ne Dortmund’da, ne de Barcelona’da “olan”, PSG’ye geldiğinde “Mbappe’nin arkadaşı kotası” yüzünden transfer olduğu söylenen ve bu sezona kadar bekleneni hiç veremeyen Dembele, yeni kariyerini ve tüm övgüleri sezon başında takıştığı hocası Luis Enrique’ye borçlu. Kanada hapsedildiğinde topu bir şekilde getiren ama son kararı veremeyen Ousmane Dembele, artık topu getirme işini Hakimi, Mendes veya Barcola’ya bırakıp, pozisyonu bitirmeye odaklanıyor. Dar alandaki çalım becerisi ve her iki ayağıyla aynı netlikte şut çekebilmesi onu tahmin edilemez kılarken, kaleye yakın oynadığında karar mekanizmasında sorunlar daha da az ön plana çıkıyor. Daha önce hiç oynamadığı bir rolde kariyer zirvesine çıkan, Mbappe’nin gidişi sonrasında merak edilen o skorer boşluğunu dolduran Dembele, sezonun muhtemelen Mohammed Salah sonrasındaki en formda oyuncusu.

Liverpool eşleşmesi de gösterdi ki, PSG bu sezon hemen her takımı dağıtabilecek konumda. Ön taraftaki oyuncular tamamen geçiş oyuncuları olmasına rağmen, özellikle Ruiz-Vitinha-Neves üçlüsü sayesinde topa hakimiyet kurup aradığını bulabilen, durmayan bir presle önde kazandığı toplar sonrasında çok hızlı şekilde kaleye gidebilen, takımın yaş ortalaması sebebiyle de sürekli rakibinden geç yorulan Paris Saint Germain için bu sene o sene olabilir mi? Bu sorunun cevabı hiç olmadığı kadar “evet”e yakın görünüyor.