Alman Katalonyası

Sekiz dakika… Inter deplasmanında 87’de Raphinha’nın golüyle 3-2 öne geçen Barcelona, 10 yıl sonraki ilk Şampiyonlar Ligi finalinden yalnızca sekiz dakika uzaktaydı. Devamı onlar için sezonun ilk hüsranına dönüştü… Acerbi’nin golü, uzatmalarda Frattesi ve Kupa 1 finaline ramak kalmışken büyük bir trajedi. Ancak çok değil, bundan bir yıl geriye sardığımızda Barcelona’nın geldiği nokta aslında akıl almaz bir dirilişin işaretiydi.

29 Mayıs 2024… Barcelona, 3 yıllık Xavi döneminin ardından takımın Hansi Flick’e emanet edileceğini duyurdu. Bu hamle futbol kamuoyunda karmaşık tepkilerle karşılanmıştı. Bazıları Flick’in bu geçiş dönemi için doğru isim olabileceğini söylerken, Almanya dışına ilk kez çıkacak Hansi için soru işaretlerini sıralayanlar da vardı. Şu da unutulmamalı ki Barcelona Camp Nou’nun yenilenmesi sebebiyle bir sezonunu daha Olimpic’te geçirecekti. Üstüne üstlük takımdaki mali sıkıntılar devam ediyordu ve ezeli rakip Real Madrid Şampiyonlar Ligi şampiyonluğu üstüne Kylian Mbappe’nin transferini duyurmuştu. Kısacası yeni sezon öncesinde Barcelona’nın dev rakibiyle rekabet etmesine kimse pek şans vermiyordu.

Transfer dönemi de pek parlak geçmedi. İspanya’nın EURO 2024 şampiyonluğunun baş mimarı Lamine Yamal takımdaydı evet. Ama iki numara Nico Williams’ın Athletic’ten transferi için de Katalanlar çok uğraştı. Ancak yıllardır kronikleşen maddi sorunlar bu transferin rafa kalkmasına sebep oldu. Taraftarlar memnun değildi. Barcelona formalarının arkasına daha iş bitmeden ‘Nico’ yazdıranlar isyan ediyor, Real Madrid’in yıldızlar geçidi kadrosuna karşılık 17 yaşına yeni basmış Yamal’ın yeterli olmayacağını iddia ediyorlardı. Kağıt üzerinde onlara hak vermemek de zordu. Koca yazı sadece Dani Olmo transferiyle kapatan Barcelona, son yılların bir başka klasiği olarak oyuncularına lig için lisans almakta bile akla karayı seçiyordu. Belki de önlerindeki birkaç sezon imrenerek Madrid’in beyazlarını izlemeleri ve sıralarının gelmesini beklemeleri gerekecekti.

Ancak futbol sahada oynanan bir oyun ve yeni sezonun başlamasıyla takımın bir Alman tarafından çalıştırıldığı anlaşıldı. Takımdaki herkes önceki haline göre daha kaslı ve fit gözüküyordu. Barcelona, rakiplerine kulüp genlerinden gelen tekniğin yanı sıra büyük bir fiziksel üstünlük de kuruyordu. Flick’in bir sürprizi daha vardı: Uzun süredir bu seviyedeki bir takım tarafından istikrarlı bir şekilde uygulanmayan ofsayt taktiği. Inigo-Cubarsi önderliğindeki arka hat neredeyse düzenli bir şekilde orta saha çizgisinde konumlanıyor, bu da takımın aşırı kompakt hale gelmesini sağlayarak rakipten en önemli şeyi, zamanı çalıyordu. Sayısız krizle girilen yeni sezon, Barcelona’nın yedide yediyle başladığı ve herkesten övgü topladığı bir duruma evrilmişti.

Derken ilk El Classico geldi çattı. Barcelona 26 Ekim’deki maça kadar Real Madrid’den çok daha iyi bir görüntü veriyordu. Ancak Bernabeu’da Real Madrid’in atletik yıldızları karşısında 90 bin kişi önünde bu ofsayt taktiğiyle Barcelona ne yapabilirdi? Flick’in rüyasına ilk darbeyi Vinicius ve Mbappe’nin vurması gayet kuvvetli bir ihtimaldi. Öyle olmadı. Barcelona dünyanın en görkemli stadyumundan 4-0’lık bir galibiyetle çıktı ve herkesi şoka uğratmaya devam etti.

Ancak sezon uzundu ve çıkışlar olduğu gibi elbette inişler de olacaktı. Kasım ayında Lamine Yamal’ın sakatlığının da etkisiyle Barca öldürücülüğünü kaybetmişti. Sekiz La Liga maçında alınabilen tek galibiyet, zirve yarışına Real ve Atletico’nun tekrar dahil olması anlamına geliyordu. Zaten Flick kısa zamanda takıma pozitif etkisi olan bir hocaydı. Onunla cicim ayları güzel geçer ama sonrası kötüye giderdi. Gerçekten öyle miydi?

Yeni yılla beraber Barcelona Yamal’ına kavuştu. 2025’in ilk günlerinde Suudi Arabistan topraklarında bir El Classico daha kapıdaydı. Başka ülkede de olsa sonuç aynıydı. 48. dakikada 5-1’i bulan Barcelona, sonrasında Szczesny’nin atılmasıyla frene bassa da 5-2’lik galibiyet, sadece bir Süper Kupa değil, Real Madrid’e bir büyük darbe daha anlamına geliyordu.

Yeni yılla beraber oturan düzen Şampiyonlar Ligi’nde Benfica ve Dortmund turlarının rahatça geçilmesini sağladı. Kupada Atletico’yu eleyerek finalde de yer ayırtılmıştı. Rakip bir kez daha Real Madrid’di ve yine işin ucunda kupa vardı. Bu kez daha yakın bir maçtı, hatta Real Madrid öne de geçti ancak uzatmada Kounde’nin golü üçüncü El Clasico’yu da Katalanlara getirdi. Flick, bu geçiş sezonu olması öngörülen dönemde müzeye bir kupa daha eklemişti.

Peki nasıl? Nasıl oldu da Flick bu muğlak tablodan canavarlaşmış bir makine çıkarttı. Elbette elinde Yamal, Cubarsi, Pedri gibi inanılmaz futbolcular vardı. Ama bu yıldızlara böyle bir fiziksel boyut katmak; Balde, Inigo, Fermin gibi yan parçalardan aldığı olağanüstü verimin yanında Hansi bir oyuncusunu da dünyanın en iyi futbolcusuna dönüştürdü. Sezon başında Barcelona taraftarının çoğunluğunun ayrılmasını istediği, bitiricilik problemleriyle saç baş yolduran Raphinha’dan bahsediyorum. Brezilyalı, Flick yönetiminde sol kanatta gösterdiği performansla Ballon D’or’un en önemli adaylarından biri haline geldi. Kariyerinde daha önceki hiçbir sezonda 20 gole ulaşamamış olan Raphinha, sezon bitmeden 32 gol 22 asist gibi gerçeküstü istatistiklere erişmişti. Hansi Flick, sezon boyunca adeta “hocalık nedir” sorusuna her açıdan en doğru cevabı vermeyi kafaya koymuştu.

Artık sezonun son virajı artık kapıda. Dördüncü El Classico ilk üçünden farklı olarak Barcelona’nın evinde… Bu yazı kaleme alınırken arada dört puanlık bir fark var. Barcelona’nın son dönemdeki fikstürü kağıt üstünde zor. Şampiyonluk yolunda önemli bir avantajları olsa da kaybetme ihtimalleri de var. Varsın kaybetsinler. Sezonun başındaki o kara bulutlu, stadyumsuz, kayıt sorunlarıyla boğuşulan ortamda bir Alman hoca şehre indi ve Barcelona’da güneş açtı. Yeni sezonda yenilenen Camp Nou’yla beraber; Yamal, Cubarsi ve yeni yüzlerle bu güneş yeni ufuklara pencere açabilir.